سلام دوستان من.چون جمعه های گذشته,با مطلبی که نیاز
به همکاری و هم یاری شما عزیزان برای تکمیل شدن داره,در
خدمتم.و چون همیشه,کامل شده ی این مطلب رو جمعه ی
آینده می تونید در وب حس سبز مشاهده کنید.ذکر چند نکته:
1.قرار گذاشته بودم که مطلب جمعه ها رو دیگه ادامه ندم(به
دلیل عدم همراهی)!ولی دوستی گفت ادامه بدم,حتی اگه
فقط یه دوست شرکت کنه!ما هم گفتیم چشم!
2.نظرات در بخش نظرات همین پست باشه,چون در بخش های
دیگه خود به خود دیده نمی شه(یا کمتر دیده می شه)!
مطلب این هفته,عنوانش هست:
ما هیچ,ما نگاه(برگرفته از کتاب سهراب سپهری)...
بقیه در ادامه ی مطلب:
چند ماه پیش تهران بودم.یکی از روزا برای کاری,از مترو برای
رسیدن استفاده کردم.وسطای مسیر,پیرمردی سوار مترو شد
و از قضا جا برای نشستن نبود.کسی هم بلند نشد.همه
بی تفاوت گذشتن از مسئله و من بدون این که بخوام خودنمایی
کنم,جامو به اون دادم.واسم جالب بود:اول نگاه متعجب پیرمرد,
و بعد نگاه اطرافیان!ما بقی مسیر ذهنم بدجور مشغول شد.این
نگاه ها واسه چی بود؟و این تعجب؟شاید انقد کم رنگ شده این
کارا که دیدنش واسمون تعجب ه!
بعضی وقتا خیلی خیلی بی تفاوتیم به یه موضوع به ظاهر پیش
پا افتاده,ولی مهم.و بعضی وقتا ...!
*چون همیشه,کلی گفتم,انسان های شریف بسیاری هستن که
به هیچ و جه این چنین نیستن.ایرانی ها همیشه به انسان دوستی
و ... مشهورن.پس خواهش می کنم از این مطلب کلی,عزیزی
ناراحت نشه!
*نترسین از نظر دادن!نظر بدین.
همیشه از خوبی های هم میگیم از انساندوستی و مهمان نوازی و ...
ولی به هیچکدومش هم پایبند نیستیم بقول خاتمی عزیز همیشه قانون گریزیم
تا اونجا که دلت هم بخواد از هم می دزدیم و به هم رشوه میدیم و حق همدیگه رو کوفت می کنیم و ...
این همه شعار میدن بچه های انقلاب و ... عملا می بینیم تو جامعه چی میگذره
خیلی چیزا فراموش شده
خیلی چیزا جاشونو دادن به چیزای دیگه
به تشخیص اون بالایی ها یا اینا توطئه استعماره یا به خاطر بیرون بودن موی خانمها
که استعمار هیچ غلطی نمیتونه بکنه
و گشت ارشاد هم برای اون مو ها هست
پس خداروشکر جای هیچ نگرانی نیست!!!!!!!
سلام
تنها ارزوم ازدواج بود . به نظر شما چکار کنم ... با (داستان ایا می توانم ازدواج کنم)
منتظر شما هستم ممنونم...........................
سلام
البته نگاه ها یقیننا متفاوت است
و هر کس در لحظه های خاص توجیهاتی دارد یقینا
اما نکته اینجاست
شاید انسان بودن امروزه باهم نبودن است
بی هم بودن
تنها بودن
خود خواهی
و هر کس که مثل حیوانها باهم باشد انگ توحش وبربریت به او می چسبد
گویی باید اینگونه انسان بود ....
سلام
میدونی همه ی اینا واسه چیه؟واسه اینه ک دغدغه ی مردممون عوض شده
الان دیگه هیشکی ب فکر فردین بازیو این حرفا نیس
هر کی ب فکر خودشه و فقط میخواد گلیم خودشو از آب بکشه بیرون
در کل نگاهمونه ک نسبت ب خیلی چیزا تغییر کرده تمام سهممون از زندگی رسیدن ب خواسته های فردیمونه
البته ب قول شما هستند افرادی ک هنوز معرفت دارن اگه مشکلی برای طرف مقابلشون ایجاد بشه
حتی اگه کاری از دستشون بر نیاد ک انجام بدن قلبشون ب درد میاد
نمیدونم چرا اینجوری شده
هرچی تکنولوژی ما پیشرفت میکنه این از خود گذشتگیه پس رفت میکنه!!!
موفق باشید
سلام
به نظر من در هر جامعه و هر مکان و زمانی هم که باشیم ،وقتی اعمال ارزشی را انقدر در ذهن خود پرورش دهیم که ما را متعالی کند دیگر نیازی به طرز فکر دیگران نخواهیم داشت و
این من و ما ها هستیم که باید عمق زیبایی چنین کارهایی را به هم بفهمانیم
یک قدم باید برداشته شود تا سفری آغاز گردد.
و در اخر این رو میگم که:
همه چیز گاه اگر کمی تیره مینماید...
باز روشن می شود زود.
تنها فراموش مکن این حقیقتی است :
بارانی باید تا که رنگین کمانی بر آید
و لیموهایی ترش تا که شربتی گوارا فراهم شود
و گاه روزهایی در زحمت تا که از ما انسانهایی تواناتر بسازد.
خورشید دوباره خواهد درخشید زود...
خواهی دید.
موفق باااااشید
سلام مهربون
چشم من یکی که ناراحت نشدم
باید گاها نه همیشه حقیقت ها را گفت تا اصلاح شویم
سال خوبی داشته باشید
یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد
دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد
آب حیوان تیره گون شد خضر فرخ پی کجاست
خون چکید از شاخ گل باد بهاران را چه شد
کس نمی‌گوید که یاری داشت حق دوستی
حق شناسان را چه حال افتاد یاران را چه شد
لعلی از کان مروت برنیامد سال‌هاست
تابش خورشید و سعی باد و باران را چه شد
شهر یاران بود و خاک مهربانان این دیار
مهربانی کی سر آمد شهریاران را چه شد
گوی توفیق و کرامت در میان افکنده‌اند
کس به میدان در نمی‌آید سواران را چه شد
صد هزاران گل شکفت و بانگ مرغی برنخاست
عندلیبان را چه پیش آمد هزاران را چه شد
زهره سازی خوش نمی‌سازد مگر عودش بسوخت
کس ندارد ذوق مستی میگساران را چه شد
حافظ اسرار الهی کس نمی‌داندخموش
از که می‌پرسی که دور روزگاران را چه شد
اگر ؟!
زندگی یعنی : آمدن، رفتن، دویدن، عشق ورزیدن، در غم انسان نشستن، یا بپای شادمانی های مردم پای کوبیدن، کار کردن کار کردن، آرمیدن... !!!
پس این که ما به اسم زندگی میگذرنیم اسمش چیه ؟!
عالی بود من کتاب های سهراب سپهری رو میخونم خیلی عالیه
از سپهری بیشتر بیار
سلام
چالش کشیدن نگاه ... چالش اول نگاه دیگران به ادم یا به عمل ادم از روی کنجکاوی یا پل ارتباطی با اندیشه وضمیر ناخوداگاه ادمی که ایا این کار را کردبه چه منظوری بود یک تداعی ذهنی که ایا تکرار است برای یک نمایش یا اینکه تمرینی عادی شده برای حفظ خاطره قشنگ در مورد کمک به دیگران وان پیرمرد از دید زاویه مخاطب شما هر چند برای من در این جا تنها صرف یک کمک عادی وتحسین شده تلقی می گردد ....اما چالش دوم لذت بردن از اعدام ان قاتل در سحرگاه در کرج وچشمهای انتظار دیگران برای لذت بردن از حذف یک جانی وختم ماجرا اینجا تنها به ختم ماجرا که در پایان مردی به دار مجازات اویخته می شود می توان نزدیک شد که صد البته با ان چالش اول تفاوت دارد هردو یک نگاه با دید از یک زاویه نیست دید از دو زاویه مخالف است برای یک بیننده از دعوت شما ممنونم
salam
khaste nabashid
matlabe ziba va taamol bar angizi bod
motasefane in amal dar ma iraniha nahadine shode
va bishtar bar migarde be adame enteshare farhange monaseb az soye resaneha
chon bishtare mardom be resaneha etemad nadaran harfhaye khobe onaham nemitone tasire monasebi ro mardom va afkareshon bezare
dar in beyn mardom ham moghaseran vali taghsire ona be nesbat kamtar hastesh chon kasi zatan ba farhang nemishe va farhango mipazire
سلام
راستش من هنوز نفهمیدم اون نگاها واسه چی بود؟ تعجب به خاطر چی؟ من تا حالا چند دفعه این اتفاق برام افتاده، ولی کسی با تعجب نگاه نکرد! نمی دونم والا! ولی واقعیت اینه که این چیزا داره بین مردم از بین میره! خودمو میگم، انقدر بعضی وقتا خستم که تو اتوبوس میگم ولش کن. پیره که پیره! می خواست سوار اتوبوس نشه!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! جالبه اون وقت اسم خودمونو می ذاریم نوع دوست!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!خدا به داد آدمایی مثل من برسه!
اگه خوش بینانه نگاه کنیم شاید به این خاطر هست که مردم ما دیگه انقدر ذهنشون مشغوله و بدبختی های متفاوتی دارند که دیگه به محیط اطرافشون توجهی ندارند
و بعضی حرکات انسان دوستانه هم دیگر در خانواده ها اموزش داده نمیشه تا فرزند یاد بگیره و اونارو در جامعه ی فردای خودش پیاده کنه
یا مثلا همین دعوای خیابونی که فرمودید ,خب واقعا مردم به دنبال دردسر نیستند پسر عموی بنده در همین جریانات رفته بودند فداکاری کرده باشند یه جورایی کباب شدند
سلام امیدوارم سال خوبی داشته باشید.
سلامت همه آفاق در سلامت توست /
به هیچ عارضه شخص تو دردمند مباد/
در مورد اعدام قاتلین. راستش دلم به حال جوانانی که مرتکب قتل شده بودند سوخت به دلیل اینکه اگه خود را کنترل می نمودند الان در آغوش گرم خانواده خود به خوشی بسر می کردند. در یک لحظه جنون خود و خانواده ها را گرفتار می کنند.
و از اینکه عده ای برای تماشای اعدام می روند متعجب و حیرانم که چطور می توانند چنین صحنه هایی را بنگرند.و این حرکت گویای آن است که آنان هم برای صدمه زدن به دیگران تمایل دارند یک طوری از عذاب و ناراحتی دیگران لذت می برند.واقعا تاسف آور است.
سلام
ممنون
سال نو شما هم مبارک
زیبا بود و همین...
موفق باشی...
یا حق
سلام
واقعا چه جور دلشون میاد که نگاه کنند چه برسه به فیلم برداری , از کسانی هم کله ی سحر بلند میشن ومیرن تا دست وپا زدن وجون کندن یه انسان رو تماشا کنند هم بدم میاد 
من طاقت دست وپا زدن گوسفند قربونی شده رو ندارم چه برسه ...
واقعا باید تاسف خورد چنین آدمهایی در اطرافمون هستند و ادعای انسان بودن ومسلمانی می کنند . به قولی حوا نیا که آدم وجود ندارد.
اما درمورد تماشاچیان اعدام ...
درود دوست گلم
وقتی سگها دربیابان از گرگها رشوه میگرند
ومترسکها درمزارع با کلاغه ها تبانی میکنند
از وفاداری ومهربانی آدمها چه انتظاریست
بله دراین روزگار دیگر نه احترام ب بزرگترها مانده
ونه رحم وانسانیت میگن در گذشته ایرانیان دارای این
سفات بودند پس چرا دیگر ندارند .؟
بدرود
کورش فرزند ایران
درود دوست من...
این بار نوشتۀ تان ناراحت کننده بود . اما دیر زمانیست که این رفتارها در جامعه زیاد شده است شما اولین بار نیست که این رفتارها را میبینید و آخرین بار هم نخواهد بود .به نظر من این بستگی به تربیت ندارد .بلکه توی این سی سال انقدر مردم زخم خورده اند و گرفتار کارهای خود هستند که دیگر به فکر کمک به انسانهای دیگر نمیافتند...وقتی توی سریالها و فیلم های سینماییشان چیزی برای گفتن ندارند .رسانه هایی که مخاطبین بیشماری دارند ...رسانه هایی که باید مبلغ رفتارهای درست در جامعه باشند دیگر از مردم چه انتظاری میشه داشت...من یادمه فیلم هایی که در زمان گذشته پخش میشد همه دم از جوانمردی و کمک به ضعیفتر ها بود...خون جوانمردی و عیاری را در رگهای مردم به جوش میآورد.و مردم هم این جور کارها را یاد میگرفتند...اما متاسفانه خودتون برین سینما ببینین چه فیلمهایی پخش میشه یکیش مثل اخراجی ها که به نظر من تمام جنگ رو به مسخره گرفتن و خون این همه جوون رو به لجن کشیدن....ولی باز من و تو باید از خودمون شروع کنیم و نزاریم اصالت ایرانی بودن رو ازمون بگیرن و نزاریم که از ما مردمی سنگدل و بی رحم بسازند....
سلام
خوبی عزیز.
من با این مطلب اشنا نیستم اگه میشه
بیا وبم به صورت نظر توضیح بده
مرسی
سلام
چشم نظر می گذارم
بله به نظر منم داره حس انسان دوستی در جامعهء ما کمرنگ می شه اما دلیلشو نمی دونم چیه؟چون تا جاییکه یادمه توی تمام مقاطع تحصیلی در ایران به کمک و همیاری دادن به دیگران ما را امر به معروف کرده اند خصوصا کمک به بچه ها و مسن ها جزو وظایف هر انسان با ایمان هست.البته من هنوز در خیلی از جوانها حس کمک و خیرخواهی را می بینم.
اما اگر بخوام روی مثال های شما نظر بدم مثلا اون موردی که گقتید مردم وقتی می بینند فاجعه ای داره اتفاق می افته فقط دارند فیلم می گیرند و کمکی نمی کنند: شاید به خاطر این باشد که قدرت تصمیم گیری در چنین مواقعی رو ندارند و برای اینکه در خطر قرار نگیرند مداخله نمی کنند.شاید هم بینش این را ندارند که چطور می شود در موقعیت بحران فکر کنند و تصمیم بگیرند و البته بگویم که داشتن بینش و قدرت تصمیم گیری در لحظهء بحران کار هر کسی نیست.انسانهای معدودی در جامعهء ایرانی هستند که این دو مشخصه را دارند.اگر می گویم معدود در مقایسه با کل جمعیت ایران می گویم.ممکن است شما این دو خصیصه را داشته باشید و ممکن است حتی انسانهایی را هم بشناسید که این دو خصیصه را دارند ولی باید دید کل نگر هم داشته باشیم.
و اما در مورد این عمل غیر انسانی که هنوز در ایران هستند کسانی که از دیدن جان دادن انسانی دیگر لذت می برند: باید بگویم که باید در این مورد فرهنگ سازی شود که درسته که انسان مجرم باید مجازات بشه تا درس عبرتی برای دیگران باشد اما دیدن صحنهء اعدام لزومی ندارد.
همواره موفق و سلامت باشید.
سلام : ..........
مترو که همیشه شلوغه و باید با هزار بدبختی سوار بشی حتی نمیشه بری داخل واگن تازه اگر هم موفق بشی بری داخل اینقدر از همه طرف فشار میدن که فشار قبر در برابرش هیچی نیست ( فکر کنم شما تازه ساعتهای خلوت مترو رو سوار شدین ) اما من حداقل روزی دو بار این مصیبت رو تجربه میکنم و شاهد خیلی از این موارد هستم ولی همیشه هم اینطوری نیست و اگه بخوام درصد بذارم حدودا ۸۰٪ مردم عزیز جاشونو به سالمندان و خانمها و بیماران میدهند که این نشان از عوطفت و گذشت مردم را داره .
اما در مورد بقیه مطالب باید بگم من نمیدونم چرا .. و یا به قول خودتان همه اینجور نیستند .. پس هیچ قضاوتی نمیتونم بکنم
من سعی میکنم همان کاری که درسته را انجام بدم و وقت و انرژی خودمو صرف چیزی کنم که برام اهمیت داره یا به نوعی اون کارو دوست دارم .
------------------------
موفق باشید : قاصدک و من
اره راست میگی متاسفانه واقعا بعضی اوقات مشخص نیست اصلا کجای کاریم اصلا زنده هستیم والا بخدا خجالت داره این کارا میگم بعضیامون تو زمان خودمون گمشدیم اصلا میدونیم کجای کریم ولی فکرنکم بدونیم کجاییم
سلام دوست عزیز
خود من وقتی سوار مترو میشم میبینم که این نگاه ها همه یه جوریه گاهی بی تفاوت وگاهی بیش از حد اهمیت میدن که باعث از بین رفتن آبروی کسی میشن
هردوش بده چرا باید یه همچین کارهایی بکنن به قول خودت ساعت4 صبح توی صحنه اعدام قاتل داداشی چه میکنند؟
از طرفی به دعوای جوانی چاقو خورده بی تفاوت میشن
اینها نشون از یکسان نبودن افکاره انسان هاست که نمیدونم اسمشو چی میگن؟
با سلام و تبریک سال نو خدمت دوست غزیزم .
در باره این مشکل اجتماعی جز افسوس به اینکه ما که مهد تمدن دنیا بودیم وامروز حال و روزمان اینچنین است چیزی برای گفتن ندارم ولی باید متذکر شوم که من به شخصه از خمله این ادمها نبوده و نخواهم بود . از اطلاع رسانی شما متشکرم باشد تا با اینچنین مطالبی تلنگری به این افراد جامعه بزنید.
سلام . همه انسانها مثل هم نیستن و به خصوص مثله سهراب . هرچند من بارها همین حرکت سهراب رو انجام دادم بی تفاوتی به نظر من نشانه عصر ماست
دوست عزیزم
این حس بی تفاوتی و خالی بودن ازهر چیز بخصوص ارزش های انسانی
به نظر شخصی من زمانی پیش می آید که مشکلات اقتصادی و فرهنگی زندگی توان آدم ها را برای فکر کردن به همدیگر کم میکند
تا حالا دیده اید انسان گرسنه ای به عشق فکر کند
یا کشوری که در آن پر از باورهای غلط هست به درستی راهش را پیدا کند
متاسفانه این مساله ریشه ای هست و ربطی به مرزبندی های اعتقادی ما ندارد
امیدوارم روزی در هیچ قسمت این کره خاکی ...شاهد بیتفاوتی ها نباشیم
کاملا باهات موافقم منم خیلی وقته که ذهنم درگیر این قضیه است و واقا از ته قلبم می خوام وجدان ایرانیا بیدار بشه حتی به اندازه سر سوزن البته نمیگم بی وجدانن جسارت نباشه .......
اگه علتشو کشف کردین تو یه پستی بزارین تا منم بدونم چون خودم که از خیلی ها میپرسم بهم میگن زندگی این قدر سخته که همه هشتشون گیر نهشونه .وجدان کیلو چنده .اگه بتونی خودتو تو این دوره وزمونه بالا بکشی هنر کردی!!!!!
سلام اگر جا دادن به پیرمرد موصوف را از دریچه عمل اجتماعی وازباب ترحم به یک نیازمند بررسی کنیم ،حد اقل ارزشش از خود گذشتگی واحسان به یک نیازمندتر از خود است وقطعا ارزنده.چه اهمیتی دارد که تلقی دیگران چه باشد واصلا اهمیتی بدهند یانه.مهم این است که هر کس که به خیر خواهی وعمل اخلاقی معتقد است،از خودش شروع کندوهر گز کار درست را ترک نکند ولو کسی همراهیش نکند.حالا ما که به خدای حی حاضر وناظر اعتقاد داریم.وایمان داریم که: فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَیْراً یَرَهُ الزلزلة : 7
واگر از باب مسولیت اجتماعی به موضوع نگاه کنیم که معمولا کمتر از این باب مد نظر قرار می گیرد،ارزشی چندبرابر خواهد یافت.به این تعبیر که زندگی اجتماعی بیش از هر چیزی به پیوند وهمدلی آحادجامعه نیازمند است ومحبت ومهربانی ،قوی ترین ملات این پیوند هاست.در واقع چون بیش از ایشان شماوما به عنوان طرف دیگر این پیوند، به آن محتاج هستید وهستیم.زود تر از ایشان خود شما ومابهر ه اش را برده اید.ومی بریم .زیرا این انرژی مثبت ولوظاهرا، در قواره یک قطره،در تمام پهنه اقیانوس زندگی موج مثبت ایجاد می کند.چه خوب آنکه این محبت ها وخیر خواهی ها در همه زوایا وهمه مقامها وهمه مکانها باشد.کوچکی یا بزرکی مورد وموضوع هم اصل نیست.اصل روش ومنش ما در زندگیست.
این بحث همرنگی اجتماعی هست
که فرد تابع نظر جمع هست .....
عزیز سلام وقتی تو مملکتی هستی که واسه یه وام دو میلیونی باید چهار برابر سرمایه گذاری کنی و دوتا ضامن دولتی تو کشوری که 80درصد اداراتش خصوصی شدن پیدا کنی مابقی مشکلات پیش کش ، تقصیر ندارن این بی تفاوت ها چشم ها میبیند ولی فکرها پیش طلبکارها و چک برگشتی هاس. باورکن.
نظری برای این پست گذاشته بودم خیلی وقت پیش
نیومد یا تایید نکردین!!؟
من نیز هم...موافقم
این بی تفاوتی همیشه هم ریشه در بی یا لا قیدی نداره
بی تفاوتی این روزها رو میگم
گاهی اونقدررر مشغولی از درون که مجالی برای مشغولیت بیرونی نداری
البته در کل اینها همه بهانه و توجیه
با مثال هایی که خوندم حالم بده
اما فقط خدا رو شکر میکنم که هنوز تو مترو می ایستم
هنوز دلم برای گداها میسوزه با اینکه پولدارن
هنوز هم از دست فروشا خرید میکنم
هنوز هم....
این هنوزها مثل مشقه باید زیاد تمرین کنی تا دستت راه بیفته بشه ملکه ذهن و عملت
منم کم بی تفاوت نیستم...
جای بهانه نیست