عزیزم,شک نکن,قضیه اینه!...

 سلام دوستان من.چون جمعه های گذشته,با مطلبی که نیاز به 

همکاری شما عزیزان داره,در خدمتم.نظرات هفته ی آینده,منعکس 

می شه.مطلبی که برای این هفته انتخاب کردم عنوانش هست: 

 عزیزم,شک نکن,قضیه اینه!... 

 جایی بودیم,بحث شد سر این که شک تو جامعه و بین خانواده ها  

خیلی زیاد شده.یکی گفت خانواده ها بیش از حد به بچه هاشون  

مشکوکن.یکی گفت مردا همه ش فک می کنن زن هاشون بهشون  

خیانت می کنن.یکی از خیانت مردا گفت.خلاصه همه ش شد  

توجیه شک و ...!یکی توجیه کرد و یکی رد! 

 هم اون جا گفتم و هم این جا می گم.بحث من شک از روی افراط  

نیست.اینو قبول ندارم و از دید من همچین شکی مردوده و غیر قابل  

دفاع.بحث من شک از روی علاقه و ترس از خطر برای طرف مقابله 

(فرزند و یا همسر):2 طرف مقصرن.یه طرف به هر دلیلی شک داره. 

مدام با این شک زندگی می کنه و به جای بازگو کردن شروع می کنه  

تا ته قضیه رو رفتن!خو حرف بزن!یه طرف دیگه هم گاهی شرایط شک  

رو به وجود می یاره!این هم مورد پسند نیست!ساعت 11 شب  

می ری بیرون؟با گفتن واقعیت,خانومت رو قانع کن!داری اس ام اس  

بازی می کنی 12 شب؟شوهرت رو شریک کن و از اس ام اس ها  

بگو!خانواده بهت مشکوکن؟بهشون اطمینان خاطر بده!یادمه دوستی  

چند سال پیش که عقد کرد,یه روز زنگ زدم و دیدم خانومش برداشت! 

بعدا که بهش گفتم,گفت 1 هفته گوشی های هم رو عوض کردیم! 

گفتم بهت شک داره اول بسم الله؟!گفت نه!من جلو جلو دوس دارم  

بهش اطمینان خاطر بدم! 

 بازم می گم:بعضی شک های افراطی و خیلی از گیر بازارا بحثش  

جدا!منظور من اینجا فقط و فقط شک از روی علاقه و ترس واسه از  

دست دان طرف مقابل بود.همین!