ای عزیز(نامه ی بیستم)...

 عزیز من! 

 فردا،یک بار دیگر،سالروز ازدواج ماست،و من که اینجا نشسته ام  

و صبورانه خط می نویسم هنوز هیچ پیشکشی کوچکی برای تو 

تدارک ندیده ام؛اما این تنها مسأله ای ست که هرگز،به راستی 

هرگز مرا نگران نکرده است،و نیز،نخواهد کرد.نگران،نه؛اما غمگین، 

البته چرا. 

 این،در عصر نفرت انگیز شی ئی شدنِ محبت و عشق،معجزه ای 

ست که ما - من و تو - خوشبختی مان را،نه تنها بر پایه ی پول،بل 

حتی در رابطه ی با آن نساخته ایم؛که اگر چنین کرده بودیم،چندین 

و چند بار،تاکنون،می بایست شاهد ویران شدن شرم آور این بنا 

بوده باشیم... 

 و چقدر تأسف انگیز است ویران شدن چیزی که خوب بودنش را مؤمنیم. 

 و کیست در میان ما که نداند این معجزه ی حذف پول به عنوان حلال 

مشکلات،تنها به همت والا،گذشت بی نهایت،بلند نظری و منش 

بزرگوارانه ی تو ممکن گشته است؟ 

                                                                                    نادر ابراهیمی  

 *برای دونستن بیشتر از نادر ابراهیمی,اینجا کلیک کنین.

 *در مورد مطلب "فرض دوم!..." حتما نظر بذارین.

 *برای خوندن نامه های قبلی,کافیه عنوان "ای عزیز..." رو در وب جستجو

کنید. 

 *اول راهنمایی بودم که اولین رمان زندگیم رو خوندم!رمانی خارجی.بعد از

هشتمین رمان خارجی بود که اول بار رمانی ایرانی به دلم نشست!

از مرحوم نادری(متاسفانه هر چی فک کردم اسمش یادم نیومد که این جا

بنویسم!)

 *و این شد سرآغاز آشنایی من با رمان های ایرانی!

 *این چهل نامه ی مرحوم ابراهیمی به همسرش,هر نامه ش,خودش کتابی

جداگونه ست و قابل تدریس در دانشگاه!