دو خط موازی...

دیروز

چون دو واژه به یک معنی

از ما دو نگاه

هر یک سرشار دیگری

اوج یگانگی

و امروز

چون دو خط موازی

در امتداد یک راه

یک شهر یک افق

بی نقطه ی تلاقی و دیدار

حتی در جاودانگی

                                                                             شفیعی کدکنی 

 *برای دونستن بیشتر از استاد شفیعی,اینجا کلیک کنین. 

 *اول بار اول راهنمایی(تولد دوباره ی من!),با استاد آشنا شدم.کتابی 

بود از همسر دکتر شریعتی(خاطرات و عکس های دکتر بود.خدایا, 

اسمش طرحی از زندگی بود؟).درس خاطرم نیس,ولی فک کنم 

نوشته بود اون زمان استاد شفیعی شعر کلاسیک می گفت و یه روز 

که با دکتر شریعتی هم صحبت شد و دکتر شریعتی از شعر نیمایی 

و ... گفت,استاد شفیعی به شعر نو رو اورد!امیدوارم اشتباه نگفته 

باشم! 

 *اوایل که تازه با نام استاد و اشعارش آشنا شده بودم,سر به سر 

دوستام می ذاشتم,می رفتم پیششون و با یه ژست خاصی می  

گفتم اینو بخون(فامیل استاد رو) و اون بیچاره ها هم اکثرا کسره 

و فتحه رو بالا پایین می خوندن و من با غرور و همون ژست خاص, 

نام صحیح رو می خوندم!!!