ای تاک
شب ساکت است و سنگین
با زوزه شکستن خود بشکن این سکوت
وان داستان کهنه مکرر کن
فرجام تک تنها تابوت
منوچهر آتشی
*برای دونستن بیشتر از منوچهر آتشی,اینجا کلیک کنین.
*شعر نی لبک ایشون رو خیلی دوست دارم.
*با شعر نی لبک,به ایشون علاقه مند شدم.
*و عجیب شباهت هست بین شعر نی لبک ایشون و شعری
با همین موضوع از دکتر شریعتی!
*تلخی اشعار ایشون,درسته که تلخه,ولی باور پذیره و به دل می شینه.
*اگه یادتون باشه چند وقت پیش شب شعری که یکی از دوستان
تو وبش گذاشته بود و من هم شرکت کرده بودم رو تبلیغ کردم.این
هم مراسم اختتامیه!:
من همشه از تابوت میترسیدم وقتی نی نی بودم الانم میترسم
” دل ”
اتفاقی ترین اشتباه دنیاست !
بسته میشود آنجا که نباید ؛ کنده میشود از جایی که نباید
مگه ما گرگیـــم که زوزه بکشیم :دی
راستش چیزی از شعرش نفهمیدم
سلم دوست من.
مشکل شعر استاد آتشی نیست.مشکل نحوه ی خوندن شماست!
معنی ش این می شه:
زوزه(زوزه مال گرگه و این جا یعنی نماد ظلم!) رو بشکن و با این کارت سکوت(خفقان!) رو بشکن!افتاد؟!